«نود اقتصادی»-سید سجاد پادام: امروز نامه‌ای از آقای حاجی‌بابایی رئیس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس به آقای نوبخت رییس سازمان برنامه و بودجه دولت رسانه ای شد که می‌توان آن را یکی از فاجعه بارترین اتفاقات تاریخ اقتصادی این مملکت دانست.

در ادبیات اقتصادی، متعارف است که کمیسیون برنامه و بودجه مجلس نگهبان و ناظر عملکرد بهینه بودجه است در مقابل منطقی بودن هزینه ها در برابر درآمدها، در برابر امکان تحقق درآمدها، در برابر صیانت از ثروت ها در مقابل هزینه های جاری، در برابر تورم زا نبودن بودجه، در برابر نابرابر سازی بودجه و ... اما متاسفانه در این مجلس رئیس کمیسیون برنامه و بودجه به هیچ یک از این اصول بودجه ریزی اعتقاد ندارد. 

در کلاس اول درس بودجه، آموزش می‌دهند که انسان عقلایی بر اساس و مبنای درآمدهایش هزینه جاری ایجاد می‌کند و اگر غیر از این باشد یا بدهکار کردن دائمی کشور را در پی دارد و یا تورم شدید را. اما در چندماه اخیر به کرات شاهد فشارهای آقای حاجی بابایی برای افزایش هزینه های جاری کشور بوده ایم، بدون اینکه حتی اصلاحی کوچک در روند درآمدهای بودجه ای کشور را شاهد باشیم. معنی هزینه تراشیدن بدون پیش بینی درآمد هم چیزی جز افزایش تورم و تعمیق فقر نیست.

جالب است که یکی از دلایل مهمی که مجلس کلیات لایحه بودجه دولت را رد کرد، موهومی بودن منابع آن و عدم توان پوشش هزینه ها بوده است، بعد در کمال تعجب مشاهده می‌شود که رئیس کمیسیون برنامه و بودجه همان مجلس در نامه ای به آقای نوبخت تصریح می‌کند که حقوق اعضای هیئت علمی دانشگاه‌های وزارت علوم و وزارت بهداشت و بازنشستگان کشوری و لشکری و... را نیز افزایش دهید.

جالب تر اینکه در همین لایحه بودجه صندوق های بازنشستگی کشوری و لشکری و دانشگاههای علوم پزشکی با بیشترین رشدها مواجه بوده اند، بدون اینکه مجلس حتی یک اصلاح کوچک در برابر ساختار هزینه افزای آنها طلب کند.  

آنچه در فضای کارشناسی بسیار روشن است، این است که تصمیمات بودجه ای کمیسیون برنامه و بودجه مجلس در حال حاضر از دانش بودجه ای کافی بهره مند نیستند، لذا به دلسوزان کشور در این مجلس انقلابی توصیه میشود که هر چه زودتر ملاحظات سیاسی را کنار گذاشته و این کمیسیون تخصصی را به فردی بسپارند که دانش لازم برای پاسداری پایدار و با ثبات از اقتصاد کشور و پیشبری انجام  اصلاحات ساختاری بودجه که مطالبه ۳ ساله رهبر انقلاب هست را  نیز داشته باشد.