محمد جواد فخاری: ناوگان مسافری موجود کشور با میانگین 30 سال عمر،مستهلک بوده که در شان مردم و کشور ایران نیست و بایدهرچه سریعتر با اتکا به صنایع و کارخانجات تولید داخلی کشور و تولیدات پیشرفته و به روز دنیا با هدف ارتقاء کیفیت تولیدات داخلی نسبت به بهسازی و نوسازی ناوگان اقدام جدی شود.
توجه جدی به توسعه زیرساخت ریلی، نقاط کم برخوردار و محروم و دو خطه کردن مسیرهای پر تردد با هدف افزایش سرعت و کاهش زمان سیر در مسافرت های ریلی وجذب حداکثری مسافر از جاده به ریل و کاهش حوادث و تلفات حمل و نقل جاده ای از نکات بسیار مهمی است که جای خالی آن به خوبی حس می شود.
اعمال تحریم ها و تصمیمات جزیره ای در بخش هایی از دولت، منجر به افزایش قیمت واگن تولید داخل شده که امکان سرمایه گذاری و توسعه ناوگان را با کندی  قابل توجهی مواجه ساخته و برای کاهش برخی از هزینه ها و افزایش توان تولید داخلی وکاهش قیمت ها لحاظ برخی اقدامات ضروری است:"حذف هزینه های گمرکی از قطعات وارداتی واگن"، "تعدیل نگاه تجاری و درآمدی به صنعت حمل و نقل ریلی مسافری توسط راه آهن"،"تامین ارز دولتی برای تامین قطعات واگن"،"معافیت تولیدکنندگان و خریداران واگن از پرداخت مالیات بر ارزش افزوده"،" تامین تسهیلات ارزان قیمت برای توجیه خرید واگن باری و مسافری جدید"،"پرداخت یارانه برای توجیه سرمایه گذاری در بخش ریلی کشور از محل صرفه جوئی حامل های انرژی"،" پی گیری جدی از وزارت اقتصاد و دارایی برای حذف مالیات فعالیت های حمل و نقل ریلی" و دست آخر اینکه با واگذاری و اجرای اصل 44، بخش اعظمی از هزینه های دولت به دوش بخش خصوصی گذاشته شده که درگذشته توسط دولت تامین منابع می شده که دراین بخش نیز دولت می تواند به بخش ریلی کمک کند.
البته ،تلاش برای ایجاد زیرساخت مناسب و نوسازی ناوگان با هدف جذب مسافرین از بخش جاده ای به ریلی،تامین هزینه های جاری راه آهن به نحوی که برای ارائه خدمات محدود متکی به دریافت وجه از بخش خصوصی در قالب قراردادهای مختلف نباشد،تلاش برای کاهش قیمت تمام شده بلیت از محل هزینه هایی که راه آهن از این بخش مطالبه دارد ،جلوگیری از افزایش بیشتر قیمت بلیت که رویکرد مردم به بخش جاده ای کمتر شود و تلاش برای فعال سازی صنایع واگن سازی و نجات از ورشکستگی قطعی با تامین منابع و تخصیص ارز و تسهیلات ارزان قیمت و معافیتهای ویژه به این بخش از جمله دیگر موارد با اهمیت بوده که توجه بدان ها امری ضروری است.
حمل و نقل ایمن ریلی
هرچند بیان این موضوع از واضحات این صنعت بوده که در بخش سوانح و حوادث و آمار تلفات جانی، مجروحین و خسارت های مالی به شدت در سطح پایین و نزدیک به صفر قرار دارد ولی این آمار در بخش جاده ای به شدت بالا و هزینه های هنگفتی به لحاظ مادی، معنوی و اجتماعی و فرهنگی به مردم ، دولت و نظام تحمیل کرده که هزینه های آشکار و پنهان این تراژدی تلخ بسیار سنگین بوده و فقط از طریق افزایش مسافرین ریلی قابل کاهش است.
حمل و نقل پاک
طبق آمار مصرف سوخت در صنعت ریلی به ازای هر نفر کیلومتر 11cc  و مصرف سوخت در صنعت جاده ای هر نفر کیلومتر 33cc  بوده که  اختلاف ریالی این بخش برای جابجایی، سالانه حدود 40 میلیون نفر ،عدد قابل ملاحظه ای می شود که با پرداخت آن از محل صرفه جویی حامل های انرژی می توان صنعت حمل و نقل ریلی کشور را متحول ساخت.

چنانچه قیمت یک واگن سه میلیارد تومان با نرخ سود بانکی 22 درصد روز شمار درنظر گرفته شود، مبلغ سود بانکی به 18 میلیون خواهد رسید، بنابراین با بررسی نرخ در آمد یک واگن در روز با فرض حداقل ظرفیت 40 نفر و پیش بینی قیمت بلیت  800 هزار  و ضریب اشغال سالیانه 80 درصدی درآمد یک روز به 25 میلیون و 600 هزار خواهد رسید.

پس با احتساب 120 درصد جمع هزینه ها، زیان روزانه 20 درصدی،با 3 میلیارد تومان سرمایه گذاری برای یک واگن روزانه مبلغی معادل 5.120000 ریال زیان خواهد داشت که این موضوع امکان سرمایه گذاری جدید و نوسازی ناوگان ریلی موجود را با مشکل جدی مواجه می کند.

مدیر عامل شرکت ریل ترابر سبا