به گزارش «نود اقتصادی»، مجید تفرشی پژوهشگر تاریخ معاصر اظهار داشت: وقتی راجع به وضع اقتصادی مردم صحبت می کنیم یک وجه آن واقعی است (که بر اساس آمار و ارقام ارزیابی می شود)، اما وجوه مهم دیگری هم وجود دارد. یکی از این وجوه احساس خوشبختی است که به نظر من مردم ایران در آستانه انقلاب از آن بهره‌مند نبودند.

وی بیان کرد: در آستانه انقلاب، مردم ایران اولا در سطوح مختلف اجتماعی احساس می‌کردند که به حق واقعی شان نرسیدند، ثانیا یک احساس نابرابری نسبتاً فراگیر داشتند که عدم شفافیت و نظارت و حسابرسی به آن دامن می‌زد. در همین حال برنامه اقتصادی حکومت شاه از جهت نیروی انسانی و سازوکارهای راهبردی فاقد زیرساخت‌های لازم بود.

مجید تفرشی افزود: تصور سیاست ورزان ایرانی همواره این بوده که با اصلاحات از بالا می‌توانند مطالبات مردم را کنترل کنند و جامعه را به سمتی که میل دارند سوق دهند تا از رادیکال شدن مطالبات جلوگیری کرده و جنبش های مدنی و سیاسی را هدایت کنند. انقلاب سفید نتیجه چنین تفکری بود.