وحید حاجی پور- خبرنگار حوزه انرژی: اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس‌جمهور در جدیدترین اظهارات خود در هفته گذشته به موضوع تحریم‌ها اشاره کرد که فروش نفت در شرایط کنونی بسیار سخت شده‌است. همه افتخار دولت به «صفر نشدن» میزان صادرات نفت خلاصه‌شده هر چند که جهانگیری رسماً اعلام کرد صادرات نفت ایران به‌شدت کاهش یافته‌است.
حالا چند ده هزار بشکه‌ای که صادر می‌شود، تبدیل به افتخاری شده است که پاستور آن را نشانه کارآمدی خود می‌داند. آقای جهانگیری البته درست می‌فرمایند زیرا همین صادرات نفتی که امروز وجود دارد، مرهون همان قراردادهایی است که همین دولت و چهره‌های نفتی‌اش به آن می‌تاختند.
حتماً آقای جهانگیری نمی‌داند یا به وی نگفته‌اند، نفتی که چینی‌ها از ایران می‌خرند و در آمار رسمی خود اعلام می‌کنند، از تبعات قرارداد توسعه میادین نفتی است که در دولت گذشته منعقد شد و در دولت یازدهم به مرحله تولید رسیده‌است.
آقای جهانگیری معتقد است چینی‌ها در دوره فعلی از ایران نفت نمی‌خرند و به نوعی این اقدام چین را مؤید کارشکنی‌شان می‌داند. محض اطلاع آقای معاون اول و ژنرال‌های نفتی دولت باید گفت چین در همان دوره تحریم‌های شورای امنیت، اتحادیه اروپا و تحریم‌های ثانویه امریکا بیش از ۵۰۰ هزار بشکه از ایران خریداری کرد و کار به جایی رسید که با هشدار جدی شورای امنیت مواجه شد، اما با این حال، خرید نفت از ایران به شکلی که امریکایی‌ها می‌خواستند کاهش نیافت.
اگر دولتی‌ها کاهش خرید نفت چینی‌ها از ایران را نشانه خیانت پکن می‌دانند، چرا به این ابهام پاسخ نمی‌دهند که پکن در دوره گذشته تحریم‌ها مشتری اصلی نفت ایران بود، ولی در دوره فعلی یک سوم همان نفت را نیز نمی‌خرد؟ همان نفتی را نیز که وارد می‌کند بر حسب قراردادهایی است که در دولت گذشته امضا کرده‌است.
