تصمیم مهم ترامپ برای معادن حیاتی، آینده نیمه‌هادی‌ها در آمریکا

رویترز در گزارشی اعلام کرد که دولت ترامپ در حال بررسی طرحی است که حدود ۲ میلیارد دلار از بودجه قانون CHIPS Act را به پروژه‌های معادن حیاتی مانند ژرمانیوم و گالیوم اختصاص دهد.

این بودجه پیش‌تر توسط کنگره برای تحقیق در زمینه نیمه‌هادی‌ها و ساخت کارخانه‌های تراشه اختصاص یافته بود و هدف اصلی آن کاهش وابستگی آمریکا به چین در زنجیره تأمین مواد اولیه‌ای است که برای تولید تراشه‌های نیمه‌هادی، انرژی‌های نو و صنایع نظامی حیاتی‌اند.

قانون CHIPS Act و اهداف آن

قانون CHIPS Act در سال ۲۰۲۲ به تصویب رسید و بیش از ۵۰ میلیارد دلار یارانه و مشوق مالی برای تقویت تولید تراشه در خاک آمریکا اختصاص داد. هدف اصلی این قانون ایجاد استقلال صنعتی در حوزه نیمه‌هادی‌ها و کاهش وابستگی به آسیا، به‌ویژه تایوان و چین است. علاوه بر این، این قانون با حمایت از نوآوری در فناوری‌های پیشرفته، از جمله هوش مصنوعی، محاسبات کوانتومی و انرژی‌های پاک، مسیر توسعه صنعتی و فناوری آمریکا را تقویت می‌کند.

تغییر رویکرد ترامپ نسبت به قانون CHIPS

با آغاز دوره ترامپ در ژانویه، او تلاش کرده است قانون CHIPS را تغییر دهد؛ قانونی که خودش آن را «کاملاً اشتباه و نامناسب» توصیف کرده و عمدتاً با بازنگری در کمک‌های مالی به تولیدکنندگان تراشه اصلاح کرده است.

یک مقام پیشین آمریکا گفت که دولت بایدن نیز بررسی کرده بود از کمک‌های قانون CHIPS برای عناصر نادر استفاده کند، اما به دلیل موانع اقتصادی و محیط‌زیستی، این موضوع به وزارت انرژی سپرده شد. در همین حال، دولت ترامپ نیز در حال بررسی اختصاص بودجه CHIPS برای دریافت سهام در شرکت‌هایی مانند Intel در ازای کمک نقدی است.

از زمان آغاز به کار ترامپ، او با صدور دستورالعمل‌های اجرایی، تولید معادن حیاتی و پروژه‌های استخراج داخلی و دریایی را تقویت کرده و اخیراً با مدیران عامل شرکت‌های Rio Tinto و BHP دیدار کرده تا حمایت خود از معدنکاری آمریکا را نشان دهد.

اهمیت استراتژیک تصمیم ترامپ

این تصمیم از جنبه‌های مختلف اهمیت استراتژیک دارد. در حوزه امنیت ملی، نیمه‌هادی‌ها به قلب تپنده همه صنایع، از گوشی‌های موبایل گرفته تا سیستم‌های موشکی، تبدیل شده‌اند و بدون تأمین مواد معدنی حیاتی، کارخانه‌های تولید تراشه قادر به ادامه فعالیت نخواهند بود. از منظر مدیریت ریسک زنجیره تأمین، سرمایه‌گذاری در معادن داخلی به کاهش آسیب‌پذیری اقتصاد در برابر بحران‌های ژئوپولیتیک و اختلالات جهانی کمک می‌کند. علاوه بر این، با توجه به تسلط چین بر بسیاری از مواد معدنی حیاتی، این اقدام به کاهش وابستگی آمریکا به این کشور منجر می‌شود. در نهایت، این تصمیم بازتابنده نگاه آینده‌نگرانه صنعتی است؛ نگاهی که فراتر از «تنها تولید تراشه» رفته و کنترل کل زنجیره ارزش، از معدن تا محصول نهایی، را هدف قرار داده است.

حرکت آمریکا نشان می‌دهد که نوآوری در فناوری بدون تأمین امنیت منابع اولیه امکان‌پذیر نیست. آینده اقتصاد در گرو نگاهی همزمان به فناوری‌های نوین و منابع سنتی است؛ جایی که معدن و تراشه با هم همراه می‌شوند تا مسیر توسعه اقتصادی و صنعتی فردا را رقم بزنند.