استفاده از لفظ سوداگری مسکن فرافکنانه است/ وقتی که کسی خانه‌ای را خرید و بعد از گران شدن مسکن فروخت اسم آن سوداگری مسکن نیست
ستاریان گفت: زمانی شخصی کالایی را احتکار می‌کند که در نهایت برای او صرفه اقتصادی داشته باشد، اما در بخش مسکن چنین صرفه اقتصادی وجود ندارد. به تعبیری، اصلا نمی‌صرفد که کسی مسکن را خالی نگهدارد. کارمندی که در حدود سه میلیون تومان حقوق می‌گیرد و تمام آن را دو دستی به صاحب‌خانه‌اش می‌دهد، آیا منطقی است که صاحب‌خانه خانه‌اش را خالی نگهدارد؟
به گزارش « نود اقتصادی » بیت الله ستاریان اقتصاددان و تحلیلگر بازار مسکن اظهار کرد: زمانی شخصی کالایی را احتکار می‌کند که در نهایت برای او صرفه اقتصادی داشته باشد، اما در بخش مسکن چنین صرفه اقتصادی وجود ندارد. به تعبیری، اصلا نمی‌صرفد که کسی مسکن را خالی نگهدارد. کارمندی که در حدود سه میلیون تومان حقوق می‌گیرد و تمام آن را دو دستی به صاحب‌خانه‌اش می‌دهد، آیا منطقی است که صاحب‌خانه خانه‌اش را خالی نگهدارد؟
وی افزود: ما مستاجر و مالک را صاحب‌خانه می‌دانیم و بین این دو تفاوتی وجود ندارد. حال اگر فرض بگیریم بهای مسکن در سبد خانوار خیلی پایین باشد و یک کارمند تنها با نیم ساعت کار کردن می‌تواند اجاره‌بهای خانه را پرداخت کند، آیا منطقی است که کسی خانه‌ای را احتکار کند؟ استفاده از لفظ سوداگری مسکن فقط یک لفظ فرافکنانه است.
ستاریان گفت: تاکید می‌کنم در هیچ کجای دنیا و در هیچ اقتصادی سوداگری مسکن وجود ندارد و چنین عبارتی کاربردی نداشته و نخواهد داشت. این موضوع در مورد ایران هم صدق می‌کند. کسی که خانه‌ای را می‌خرد و بعد قیمت آن خانه رشد می‌کند و در نهایت مالک خانه را می‌فروشد ناشی از خرید و فروش نیست، بلکه ظرفیتی در درون خود مسکن وجود دارد که سبب می‌شود این اتفاق رخ دهد. در واقع نمی‌توان اسم این را سوداگری گذاشت بلکه این یک سرمایه‌گذاری مثبت است، چراکه پتاسیل آن کالا بالا می‌رود. زمانی که بتوان این ظرفیت را از یک کالا گرفت می‌توان روی آن برنامه‌ریزی اعمال کرد .
