به گزارش «نود اقتصادی»، عطا بهرامی، پژوهشگر اقتصاد سیاسی بیان کرد: اقتصاد ایران در مقطع کنونی در مارپیچ کشنده عدم وجود تقاضای مؤثر، عدم فروش تولیدات داخلی، تضعیف تولیدکنندگان و عدم توان استخدام بیشتر و یا افزایش دستمزدها، کاهش تعداد شاغلین و درنتیجه کاهش مجدد تقاضای کل گرفتار شده است.
وی افزود: اگر به‌فرض مثال ادعای دولت درباره توجه به سرمایه‌گذاری صحیح باشد که با نگاهی سطحی به بودجه جاری مسرفانه کنونی، نیست؛ افزایش تولید به‌دلیل عدم وجود تقاضای مؤثر صرفاً به انباشت بیشتر در موجودی انبار می‌انجامد. اگر دولت توجه جدی و عملی به صادرات داشته باشد که با افزایش نرخ ارز امکان‌پذیر شده است، اما ندارد، این امکان به‌طور بالقوه وجود دارد که بخشی از تقاضا را در ورای مرزها ایجاد کرده و بحران کمبود تقاضای مؤثر داخلی را التیام ببخشد.
