تعریف 1100 شاخص برای نظارت بر اجرای احکام و اهداف برنامه هفتم
حدود 300 شاخص از ابتدا در قانون برنامه هفتم وجود دارد که به‌صورت برش‌های سالانه تفکیک شده است. همچنین حدود 800 شاخص جدید نیز که مجلس در قانون پیش‌بینی نکرده بود به‌صورت کمی تعریف و به نظام پایش اضافه شده است.
مضمون کلی قانون برنامه هفتم توسعه در دو بخش «احکام» و «ارقام» تقسیم می‌شود. بخش ارقام به‌دلیل شفافیت بیشتر، معمولاً مورد توجه افکار عمومی و رسانه‌ها قرار می‌گیرد و پیگیری آن نیز ساده‌تر است؛ اما بخش مهم‌تر، احکام برنامه است که به‌دلیل ماهیت کیفی، رصد و گزارش‌دهی درباره آن دشوارتر به نظر می‌رسد.
برای رفع این چالش و افزایش شفافیت، دولت و سازمان برنامه و بودجه کشور اقدام به تعیین اهداف کمی برای احکام برنامه کرده است. در این راستا، حدود 300 شاخص که قبلاً در قانون برنامه وجود داشت، به‌صورت برش‌های سالانه تفکیک شد. علاوه بر این، حدود 800 شاخص جدید نیز—که مجلس در قانون پیش‌بینی نکرده بود—به‌صورت کمی تعریف و به نظام پایش اضافه شد تا امکان نظارت‌پذیری آن‌ها فراهم شود.
بخشی از شاخص‌هایی که قابلیت نظارت در سطح ملی داشت، در اختیار مرکز آمار ایران قرار گرفت تا همراه با انتشار آمارهای مستمر، وضعیت اجرای احکام برنامه در سراسر کشور را نیز گزارش کند. این گزارش‌ها مبنای تصمیم‌گیری دولت برای تنظیم لوایح بودجه سالانه خواهد بود.
دولت تلاش خواهد کرد براساس نتایج این پایش‌ها، در جداول و ردیف‌های بودجه‌ای موارد لازم را اصلاح، تقویت یا منعکس کند تا اجرای احکام قانون برنامه به‌صورت دقیق‌تر و قابل سنجش‌تری پیگیری شود.
