چرا روحانی حسرت 180 میلیارد دلار درآمد ناشی از خام‌فروشی را می‌خورد؟

به گزارش « نسیم آنلاین » روزنامه خراسان نوشت: «در سال‌های ۹۱ تا ۹۴ در سایه تحریم از حدود ۱۸۰ میلیارد دلار درآمد صادرات نفتی محروم شدیم که می‌توانست اشتغال و رشدهای فراوانی درپی داشته باشد.» این جمله بخشی از سخنرانی رئیس جمهور در مراسم افتتاحیه مجلس دهم است که روز شنبه در بهارستان عنوان شد و سپس در صفحه توئیتر ایشان نیز قرار گرفت. در نگاه نخست اصل این مسئله که تحریم ها سبب کاهش فروش نفت و در نتیجه کاهش درآمد نفتی شد - به میزانی تقریبا معادل آن چه که رئیس جمهور مطرح کرده است- تردیدی نیست، اما اگر به شرایط پیش از تحریم در اقتصاد ایران باز گردیم و از ابتدای دهه 50 که درآمد نفتی کشور رشد قابل توجهی پیدا کرد تا پیش از تحریم ها که این روند تداوم یافت، را مرور کنیم، می بینیم که در دوره های مختلف درآمدهای نفتی سرشار ، سود چندانی به حال اقتصاد ایران نداشته، بلکه زمینه ساز شکل گیری اقتصادی با ساختارهای بیمار و صرفا متکی به نفت شده است. کاش جناب دکتر روحانی پیش از این که چنین سخنی بگویند تاریخ اقتصاد ایران را مطالعه می کردند تا ببینند که چگونه اتکای بیش از 40 ساله ایران به درآمدهای سرشار نفتی باعث شد که تولید ملی به عنوان مبنای ایجاد اشتغال و رشد اقتصادی تحلیل رود. کاش مصاحبه وزیر اقتصادش با سایت www.khamenei.ir را که در تاریخ 2 اسفند 93 انجام شد مطالعه می کرد و این فراز را می دید: «اقتصاد نفتی، یعنی ما نفت را که سرمایه‌ ماندگار ما است و امکان ارزش افزوده‌ چندین برابری در آن وجود دارد، از زیر زمین بکشیم بیرون، خام خام بفروشیم به دنیا، پولش را بگیریم و صرف امور جاری کشور بکنیم؛ خسارت از این بالاتر نمی‌شود.» بعید نبود که همان درآمد 180 میلیارد دلاری از دست رفته در تحریم ها ما را به خام فروشی بیشتر می کشاند و حتی اتفاق مثبتی که در رشد درآمدهای مالیاتی طی 4-3 سال اخیر اتفاق افتاده و سهم مالیات از نفت را در بودجه بیشتر کرده است، محقق نمی‌شد. پس بهتر بود جناب آقای رئیس جمهور روی دیگر درآمد از دست رفته فروش نفت را در دوران تحریم ها می دید.