روزه سکوت شورای عالی کار در ترمیم مزد کارگران؛ چرا؟

سمیه گلپور، رئیس کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران با اشاره به روزه سکوت شورای عالی کار در ترمیم مزد کارگران و استمرار سایه فقر بر سر کارگران یا همان شاغلان فقیر در یادداشتی اختصاصی برای مهر نوشت، کارگران نه با یک شغل بلکه با وجود چند شغله بودن به دلیل عدم کنترل تورم و افزایش سریع و عدم توانایی دولت بر قیمت‌های اقلام اساسی مسکن، مواد غذایی، پوشاک، دارو و درمان، آموزش، حمل و نقل و.... هر روز بیشتر در باتلاق فقر فرو می‌روند.

کارگرانی که دیگر نمی‌توانند سفره دار باشند و در چرخه فقر در کمین آسیب‌های اجتماعی برای خود و خانواده‌شان قرار گرفته‌اند.

فرد فقیر فقط گرسنه نیست؛ فرد فقیر در موضوع بهداشت نیز دچار عقب افتادگی می‌شود و در معرض بیماری‌های قدیم و جدید بیشتر قرار می‌گیرد و تبعا امکان درمان نیز ندارد. آیا بعدها رواج بیماری‌های ناشی ازعدم تهیه مواد غذایی با کیفیت به دلیل پایین بودن مزد را شورای عالی کار جبران می‌کند؟

جرم یکی دیگر از آسیب‌هایی است که فقر بر پیکره جامعه می‌زند و بیماری مزمنی به جامعه تزریق می‌کند که تبعات جبران ناپذیری دارد. این نابرابری درآمدی است که محرومیت‌های اجتماعی را تشدید می‌کند.

آیا شورای عالی کار که در موضوع مزد روزه سکوت گرفته است می‌داند رواج فقر، آن هم در میان شاغلان منجر به روی آوردن به اعتیاد در جامعه این عامل مهم خانمان‌سوز می‌شود؟

فقر عامل اصلی بی ثباتی در ارکان مختلف جامعه است که با ایجاد فاصله طبقاتی آرامش جامعه را تهدید می‌کند. آیا شورای عالی کار نباید نیم نگاهی به همسران، کودکان و فرزندان کارگرانی داشته باشد که حقوق‌شان به یک‌سوم خط فقر هم نمی‌رسد و اکنون سهم‌شان از آثار فقر در تهیه غذایی سالم، پوشاک مناسب با کیفیت مطلوب، با رشد فرزندان، جنسیت آنان، آموزش، تهیه لوازم‌التحریر در عصر بهره‌مندی از آموزش‌ها و مهارت‌ها در عصر دیجیتال، درمان و بهداشت بیش از هر ایرانی دیگر است و کارگران در نهایت هنرمندی فقط می‌توانند امکان سیر کردن شکم، آن هم نه با کیفیت خوب بلکه کیفیتی کمتر از متوسط را برای‌شان تهیه کنند؟

شورای عالی کار نمی‌تواند با عدم پرداختن به موضوع مزد، صورت مسئله‌ای به این بزرگی را بی‌رنگ یا کمرنگ جلوه دهد آن هم پس از گذشت ۸ ماه از سال ۱۴۰۴ و سپری کردن جنگ تحمیلی با اسرائیل غاصب و مقاومت و نجابت کارگران با زندگی در شرایط حداقل‌های معیشتی و سفره‌هایی که کوچک شده است.

شورای عالی کار در انفعال مزدی، آب در آسیاب چه کسی می‌ریزد؟ آیا این عدم اجرای درست ماده ۴۱ قانون کار حرکتی دشمن شاد کن نیست؟ چرا باید در محافل دشمنان قسم خورده این مرز و بوم از وضعیت بد معیشتی مردم سخن‌ها رود و شورای عالی کار در خط مقدم حل این مسئله حتی سخنی از ترمیم دستمزدها نزند؟

نارضایتی کارگران از عدم کفاف دستمزد با معیشت، تلخی است که کام مظلوم‌ترین قشر که از قضا مولدترین و پویاترین قشر جامعه هستند را همچون زهر تلخ کرده است و بی توجهی به وضعیت معاش‌شان بیش از این، از سوی مسئولان دولتی به ویژه شورای عالی کار، جایز نیست.

چرا شورای عالی کار با بی محلی و بی توجهی به فریادهای قانونی تشکل‌های کارگری در هشدار مزدی بر طبل نارضایتی کارگران می‌کوبد؟ شورای عالی کار اساساً در مسئله مزد با سرکوب نزدیک به سه سال حق مسکن و عدم تعیین آخرین حداقل دستمزد در اسفند ۱۴۰۳ با توجه به تورم همان زمان و نه تورم انتظاری و عدم ترمیم مزد علیرغم افزایش محیرالعقول قیمت‌های کالاهای اساسی که تا افزایش ۱۰۰ درصدی و در برخی اقلام چند صد درصدی هم پیش رفته است عملاً کارگران، این ستون فقرات تولید را مظلومانه به گوشه رینگی برده است که تا جان دارند، بدوند در حالی که کیلومترها با خط فقر اعلامی دولت فاصله دارند؟ شورای عالی کار باید بترسد از آه کسانی که غیر از خدا فریادرسی ندارند.

آقا وزیر کار، هشدار می‌دهیم وظیفه قانونی خود را نسبت به ترمیم مزد کارگران به عنوان رئیس شورای عالی کار انجام بدهید و کارگران این خدوم‌ترین ایرانیانی که انقلاب اسلامی بر پایه فداکاری‌های آنها شکل گرفت و ۸ سال جنگ تحمیلی با ۱۴ هزار شهیدشان درخشید و سازندگی کشور در گرو دستان پینه بسته‌شان شکل گرفت و نجیبانه با حضور در راهپیمایی‌ها و دفاع جانانه از ایران اسلامی به عشق رهبرشان با صورت از سیلی سرخ شده در مقابل دشواری‌های زندگی که حاصل ترک فعل‌های برخی مسئولان است مردانه ایستادند را بیش از این شرمنده اهل و عیال‌شان نکنید.

این نظام به تعبیر حضرت امام خمینی (ره) متعلق به پابرهنگان و محرومان و مستضعفان است پس خدمتکار آنان باشید نه مایه سرافکندگی‌شان.

آقای وزیر، به دلیل اینکه ریاست شورای عالی کار را بر عهده دارید و ترمیم حقوق کارگران در شورایی است که در رأس آن شما قرار دارید روایاتی از اهل بیت علیهم‌السلام برای جنابعالی جهت یادآوری و بیداری بازگو می‌کنم:

امام علی (ع) خطاب به فرزندش امام حسن مجتبی (ع) می‌فرماید: «فرزندم کسی‌که به فقر دچار شود به ۴ خصلت مبتلا می‌شود، ضعف در یقین، نقصان در عقل، سستی در دین، کم‌حیایی در چهره، پس از فقر به خدا پناه می‌بریم.»

امام جعفر صادق (ع) فرموده است: حضرت لقمان به فرزندش سفارش کرد: «ای فرزند! تمام مرارت‌ها و تلخی‌های روزگار را تحمل می‌کنم ولی مرارت و تلخی فقر را نمی‌توانم تحمل کنم.»

امام علی (ع) همچنین در فرازهای مختلفی می‌فرمایند:

اَلْفَقْرُ یُخْرِسُ الْفَطِنَ عَنْ حُجَّتِهِ

فقر و تهی‌دستی، مرد زیرک را در بیان دلیل و برهان خود، کُند و ناتوان می‌سازد.

اَلْفَقِیرُ حَقَیرٌ لاَ یُسْمَعُ کَلاَمُهُ، وَ لاَ یُعْرَفُ مَقَامُهُ.

فقیر کوچک شمرده می‌شود؛ سخن او را نمی‌شنوند و منزلت او را نمی‌شناسند.

اَلْمُقِلُّ غَرِیبٌ فِی بَلْدَتِهِ.

تهی‌دست، در وطن خویش هم غریب است.

لَیْسَ فِی الْغُرْبَهِ عَارٌ، اِنَّمَا الْعَارُ فِی الْوَطَنِ وَالاِفْتِقَارِ

غریب بودن، ننگ نیست. ننگ آن است که انسان در وطن خود به دلیل فقر و تهی دستی، غریب باشد.

… مَنِ ابْتَلی بِالْفَقْرِ ابْتَلَی … بِقِلَّهِ الْحَیَاءِ...

هر کس به تهی دستی و فقر دچار شود، حیا و شرمش کم می‌شود.

… فَمَنْ عَدِمَ قُوتُهُ، کَثُرَ خَطَایَاهُ

هرکس غذا و خوراک نیابد، خطاهایش زیاد می‌شود.

امید است، حال که سخن و مطالبه نمایندگان قانونی کارگران افاقه نمی‌کند کلام روح‌بخش مولی‌الموحدین امیرالمؤمنین و اولاد پاکش، گوش‌ها و چشمان بخواب رفته برخی مسئولان را بیدار کند تا وضع کارگران را ببینند و صدای‌شان را بشنوند. آمین