تداوم سهم بالای دلار در ذخایر ارزی کشورهای جهان

اما یک جزئیات حیاتی اغلب نادیده گرفته می‌شود: این سهم‌ها به دلار آمریکا گزارش می‌شوند. این بدان معناست که اگر کشوری ذخایری به یورو یا ین نگهداری کند، ارزش این دارایی‌ها ابتدا به دلار تبدیل شده و سپس به آمار جهانی اضافه می‌شود. بنابراین، هنگامی که نرخ ارز تغییر می‌کند—حتی اگر هیچ بانک مرکزی چیزی نخریده یا نفروشد—سهم‌های گزارش‌شده تغییر می‌کنند. همین مسئله می‌تواند با حرکت نرخ بهره نیز رخ دهد، اما تأثیر آن بر سهم ارزی در سه‌ماهه دوم نسبتاً کم بود.

امسال، تغییرات نرخ ارز قابل توجه بوده است: 

شاخص DXY—یک معیار استاندارد برای عملکرد دلار آمریکا در برابر یورو و ارزهای ژاپن، انگلیس، کانادا، سوئد و سوئیس—در نیمه اول سال بیش از ۱۰ درصد کاهش یافت که بزرگترین سقوط آن از سال ۱۹۷۳ محسوب می‌شود.

دلار در سه‌ماهه دوم ۷.۹ درصد در برابر یورو و در نیمه اول سال ۱۰.۶ درصد کاهش ارزش داشت.

در سه‌ماهه دوم ۹.۶ درصد در برابر فرانک سوئیس سقوط کرد و در شش ماه اول سال بیش از ۱۱ درصد کاهش یافت که ضعیف‌ترین عملکرد نیم‌ساله اول آن در برابر فرانک طی بیش از یک دهه گذشته بود.

این بدان معناست که حتی اگر بانک‌های مرکزی هیچ تغییری در سبد دارایی‌های خود ایجاد نکرده باشند، ارزش دارایی‌های غیردلاری آنها—وقتی به دلار بیان شود—افزایش یافته و در نتیجه سهم دارایی‌های دلاری کاهش یافته است.

در نگاه اول، داده‌های خام حاکی از کاهش سهم دلار از ذخایر تخصیص‌یافته به ۵۶.۳۲ درصد در پایان سه‌ماهه دوم، در مقایسه با ۵۷.۷۹ درصد در پایان سه‌ماهه اول—کاهش ۱.۴۷ واحد درصدی—است. با این حال، اگر نرخ ارز ثابت نگه داشته شود، سهم دلار تنها کمی کاهش یافته و به ۵۷.۶۷ درصد می‌رسد.

همانطور که «نمودار» نشان می‌دهد، سهم دارایی‌ها به یورو ظاهراً در سه‌ماهه دوم به ۲۱.۱۳ درصد افزایش یافته، در مقایسه با ۲۰.۰۰ درصد در سه‌ماهه قبل— معادل افزایش ۱.۱۳ واحد درصدی. با این حال، اثرات ارزش‌گذاری مسئول ۱.۱۷ واحد درصد از این افزایش بود—بیشتر از میزان حرکت واقعی. اگر نرخ ارز ثابت می‌ماند، سهم یورو در سه‌ماهه دوم ۰.۰۴ واحد درصد کاهش یافته و به ۱۹.۹۶ درصد می‌رسید. در اینجا، اثر ارزش‌گذاری اساساً جهت تغییر حرکت بنیادی ارز را پنهان می‌کند. وضعیت برای پوند نیز مشابه است: اثر ارزش‌گذاری جهت تغییر را پنهان می‌کند—سهم ظاهراً افزایش یافته، در حالی که اگر نرخ ارز ثابت می‌ماند، در واقع سهم کاهش می‌یافت.

در چشم‌انداز پویای جهانی، سنجش صحیح داده‌های ذخایر بیش از گذشته اهمیت یافته است. ارقام تعدیل‌شده بر اساس نرخ ارز «کافر» تحلیلی دقیق‌تر از نحوه مدیریت سبد دارایی‌ها توسط بانک‌های مرکزی و اقدامات آن برای نظام مالی جهانی ارائه می‌دهند. آخرین داده‌های ذخایر، پس از تعدیل بر اساس تغییرات نرخ ارز، حاکی از آن است که سهم دلار از ذخایر بانک‌های مرکزی به میزانی که ارقام تعدیل‌نشده در نگاه اول نشان می‌دهند، کاهش نیافته است.