دولت اعلام کند در 4 سال اخیر چقدر شغل از بین رفته است

فرشاد مؤمنی، عضو هیات علمی گروه اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی در گفتگو با خبرنگار « نود اقتصادی » درباره آمارهای اعلام شده متفاوت در حوزه اشتغال از سوی مقامات دولتی گفت: به چند نوع می‌توان در مورد فرصت‌های شغلی ایجاد شده صحبت کرد، به طور مثال می‌توان فرصت‌های شغلی ایجاد شده را مطرح کرد اما هیچ حرفی درباره فرصت‌‌های شغل‌های از بین رفته نزنیم.

وی خاطرنشان کرد: بنابراین اگر کسی بیاید و بگوید که این میزان شغل ایجاد شده است، لزوما خلاف نگفته است اما چون فرصت‌های شغلی از بین رفته را بیان نمی‌کند ذهن نظام تصمیم گیری را دچار انحراف خواهد کرد.

این استاد دانشگاه افزود: به همین دلیل است که در دنیا می‌گویند برای این که برخوردهای فرصت طلبانه با آمار و اطلاعات در مورد اشتغال به حداقل برسد، رسانه‌ها و مقامات مسئول باید مقید باشند که درباره خالص فرصت‌های شغلی ایجاد شده آمار بدهند .

مؤمنی تأکید کرد: چنان چه این رویه در دستور کار قرار بگیرد آن گاه بسیاری از سوءتفاهم‌ها و سوءبرداشت‌ها حل خواهد شد. متأسفانه مقامات مسئول ما در حیطه بازار کار، اشتغال و رفاه و تأمین اجتماعی حتی رعایت آمارهای اعلامیه خودشان را هم نمی‌کنند.

وی اضافه کرد: می‌توان صحبت‌های یک مقام مسئول در وزارت کار را دنبال کرد، آن گاه خواهید دید که در طی یک ماه گذشته 5 بار صحبت کرده و 5 عدد متفاوت را ذکر کرده است. من حمل بر صحت می‌کنم و می‌گویم شاید پردازش‌های جدیدی از داده‌ها ارائه شده است که ما از آن بی خبریم!

این اقتصاددان در رابطه با آمار جذب 14 میلیارد دلار سرمایه خارجی در ماه‌های پسابرجام نیز به « نود اقتصادی » گفت: عدد و ارقام به خودی خود چیزی به ما نمی‌گویند و در فضایی که نظارت‌های علمی وجود ندارد می‌تواند باعث سوءبرداشت هم بشود، در مورد جذب سرمایه خارجی هم باید دقت داشت که این میزان جذب سرمایه خارجی به معنای چیست؟

وی تصریح کرد: این باید مشخص شود که آیا این آمار برای جذب سرمایه خارجی به معنای بستن یک قرارداد و موافقتنامه اولیه است و یا به معنای عملیاتی شدن و اجرایی شدن آن است؟ کسی راجع به این مسائل چیزی نمی‌گوید.

مؤمنی اضافه کرد: به طور مثال آیا این میزان سرمایه خارجی جذب شده در حیطه‌هایی بوده است که کشور به آن نیاز دارد و یا این که خارجی‌ها علائمی دریافت کرده‌اند که مثلا در ایران توزیع رانت بیداد می‌کند، بنابراین آن‌ها هم به اسم سرمایه خارجی وارد کشور شده‌اند تا بتوانند از کانون‌های توزیع رانت بهره‌مند شوند.

وی ادامه داد: گزارش‌هایی داریم که نشان می‌دهد در سال‌های 1352 تا 1356 حدود 86 درصد سرمایه‌های خارجی جذب شده در ایران در زمینه سوداگری مالی، ساخت و ساز و رستوران‌داری بوده است، بنابراین خیلی مهم است که توضیح دهند این جذب سرمایه خارجی در کدام زمینه و چه فعالیت‌های مشخصی آغاز شده و قرار است کدام یک از مشکلات کشور را حل کند.

این استاد دانشگاه در پایان خاطرنشان کرد: با توجه به این که گزارش جذب سرمایه خارجی در بخش صنعت طی سال 94 و 95 در سایت وزارت صنعت و معدن قرار گرفته، با بررسی توزیع کشوری سرمایه‌های جذب شده و این که چه کشورهایی در ایران سرمایه‌گذاری کرده‌اند می‌توان خیلی چیزها را فهمید.