برجام با «امضای» آمریکا زنده نخواهد شد/ تحریم باید عملا و به صورت سنجش پذیر برداشته شود

به گزارش « نود اقتصادی »، مجید شاکری تحلیلگر مسائل اقتصادی در نامه ای با انتقاد از اظهارات رئیس جمهور درباره برداشته شدن تحریمها خطاب به حسن روحانی نوشت: در نگاه حضرتعالی برداشتن تحریم ها یک فرآیند حقوقی است و مثلا با سه دستورالعمل اجرایی پرونده برجام می تواند به ۸ می ۲۰۱۸ بازگردد. اما در اینکه "عمل" طرف مقابل را از جنس "امضا کردن" بدانیم بصورت درونزا تناقضاتی وجود دارد که باعث عدم انتفاع حداقلی ایران از این فرآیند و تضعیف برجام خواهد شد.

تناقضی که به آن اشاره کردم چهار لایه دارد:

۱- از آنجا که نهادها و افراد مختلف شدت و نوع بازگشت پذیری تحریم ها علیه ایران را قبلتر دیده اند، در دور جدید تخفیف تحریمی آمریکا برعکس دوره قبلی(۹۴-۹۷) به سختی قراردادهایی با زمان اجرای بیش از ۳ ماه مذکور برای اسنپ بک در FAQ اوفک بند M۴ و M۵منعقد خواهد شد. این حقیقت شامل همه انواع قراردادها از جمله کارگزاری ها، سرمایه گذاری ها و مانند آن خواهد بود. در واقع تصور انکه درک افراد از اسنپ بک در این دور جدید، مانند دوره قبلی خواهد بود عمیقا با واقعیت فاصله دارد.

۲- باز به دلیل فوق و باز ماندن مفهوم شناخت ذینفعان در پی‌نوشت ۱۶ پیوست دوم برجام به صورت RISK BASED عملا به سختی امکان معاملات بانکی قابل توجه خارج از کالاهای غیرتحریمی وجود خواهد داشت. هر بانک تسویه کننده طبعا هم در تعیین زمان LC رعایت زمان اسنپ بک را خواهد کرد و هم می کوشد مصادیق معامله مورد تسویه را تا حد ممکن محدود کند تا از محل ریسک های مترتب بر پی‌نوشت ۱۶ پیوست دوم برجام گزندی نبیند.

۳-در سالهای ۱۳۹۷-۱۳۹۹ اتفاقاتی رخ داده که شاید حقوقا به برجام مرتبط نباشند ولی اولا بدون خروج آمریکا از برجام امکان وقوع نداشتند و ثانیا مستقیما به انتفاع ایران از برجام مرتبط هستند. اگر به یاد داشته باشید حتی در سال ۱۳۹۵ هم که اوج اجرای برجام بود نزدیک به ۷۵ درصد معاملات ارزی از طریق صرافی تسویه می شد. اکنون بدلیل تحولات منطقه ای رخ داده به واسطه تحت فشار بودن ایران(از جمله فرآیند تطبیع) شانس پایداری همان جنس از معاملات هم با اگر و اما همراه خواهد بود.

۴- برجام علیرغم همه زحمات دلسوزانه حضرتعالی و مسئولان محترم وزارت خارجه، بدلیل منطق درونی خود همواره شکننده باقی خواهد ماند.چرا که برجام در ذهن طرف مقابل، معامله "فاصله از نقطه گریز هسته ای" با "معافیت تحریمی" است و مادامی که زمان بازاعمال "ساختار اجرایی تحریم" از"زمان رسیدن به نقطه گریز هسته ای توسط ایران" کمتر باشد طرف مقابل همواره انگیزه نقض آن را خواهد داشت. دقت کنید که در سه سال گذشته قطعا زمان لازم برای بازاعمال تحریم بسیار کاهش یافته ولی با توجه اتخاذ سیاست صبر راهبردی توسط ایران به هیچ وجه نمی توان گفت سرعت رسیدن به نقطه گریز هسته ای هم کاهش یافته. بنابراین همواره شانس نقض مجدد برجام توسط طرف آمریکایی رو به تزاید است نه رو به کاهش. بر این اساس به این فرض که میراث حضرتعالی یعنی برجام برقرار بماند بارها و بارها طرفین از ظرفیت ماده ۳۶ و ۳۷ استفاده خواهند کرد.