به گزارش «نود اقتصادی»، فرشاد مومنی، استاد اقتصاد دانشگاه علامه اظهار داشت: حتی یک تمهید راهگشا برای ارتقای بنیه تولیدی در لایحه بودجه ۹۹ مشاهده نمی‌شود و اگر کل لایحه بودجه را در یک کلمه خلاصه کنیم می‌توان آن را سند دفع الوقت دانست. در حالی که تمام گزارش‌های رسمی و تحلیلی می‌گویند حتی اگر از همین فردا اراده‌ای برای متوقف کردن تحریم‌ها وجود داشته باشد روند اجرایی آن ۵ تا ۱۰ سال طول می‌کشد اما جهت‌گیری این بودجه آمیزه‌ای از خام‌فروشی، آینده فروشی، وام گیری داخلی و خارجی، فشار بر تولیدکنندگان، مردم و فرودستان است.
وی بیان کرد: هفته پیش رسانه‌ها اعلام کردند که کولبران می‌توانند ۸۹۸ کالا را ثبت سفارش کنند. باید توجه داشت که پدیده کولبری یکی از فاجعه‌آمیزترین جلوه پشت به توسعه کشور است و متاسفانه با افتخار اعلام می‌شود که به آن رونق می‌دهیم. در حالی که به جای آن، باید در مناطق مرزی اقدامات سازنده، اعتلابخش و توسعه‌ای انجام شود تا جمعیت عمدتا تحصیلکرده به اشتغال رو بیاورند و با عزت نفس و بالندگی مسائل خود، خانواده و منطقه را راه حل کنند. همچنین آیین نامه واردات ته‌لنچی را طراحی کرده‌اند، ببینید همه دغدغه‌ها معطوف به حیطه‌هایی می‌شود که مشوق واردات است.
فرشاد مومنی گفت: ما در نیمه اول بهمن ۹۸ هستیم و با این بودجه و دغدغه‌هایی که وجود دارد تنها راه باقی مانده برای جبران کسری بودجه شاید جهش نرخ ارز باشد، منتها چون عوارض و افتضاحات سال ۹۷ در این زمینه هنوز از یادها نرفته است احتمالاً این کار در سال ۹۸ صورت نمی‌گیرد اما یک دفعه عزیزان در معرض غافلگیری‌ها قرار خواهند گرفت که در نهایت مشخص می‌شود که کلید آن غافلگیری‌ها را نیز خودشان زده‌اند و با این رویکرد دور باطل فقر و فلاکت اجتناب ناپذیر است.
