به گزارش «نود اقتصادی»، احسان سلطانی، پژوهشگر اقتصادیاظهار داشت: چرا از کسانی که مازراتی و پورشه و خودروهای لوکس سوارند، مالیات نمیگیرند؟! در عوض این مالیاتها، بنزین را گران میکنند؛ چوب افزایش قیمت بنزین بر سر مردمی میخورد که ساکن مناطق محروم و حاشیهای هستند؛ نیمی از محرومان به وسیله نقلیه اصلاً دسترسی ندارند اما افزایش قیمت بنزین به معنای مالیاتستانی از همین گروههای محروم است.
بدیهیست که پولدارها هم پول بیشتر بابت بنزین میپردازند منتها دهکهای بالا متوسط درآمدشان ۲۰ تا ۲۵ میلیون تومان در ماه است؛ این افراد حالا که بنزین گران شده، ماهی ۵۰۰ هزار تومان پول بنزین میدهند منتها ۵۰۰ هزار تومان به ۲۰ میلیون تومان اصلاً معنادار نیست؛ دهک پایین که دو میلیون تومان درآمد دارد، ماهی ۲۰۰ یا ۳۰۰ هزار تومان پای بنزین و حمل و نقل میدهد؛ عدد ۲۰۰ یا ۳۰۰ هزار تومان برای او خیلی معنادار است.
شما هزینه بنزین و هزینه بیمه و جریمه را حساب کنید، آن وقت فردی که در شهرستان معلم و یا کارگر است و ماهی ۲ میلیون و خردهای میگیرد، حداقل ماهی ۴۰۰، ۵۰۰ هزار تومان بابت هزینههای حمل و نقل با خودروی شخصی میپردازد. در کشورهای توسعهیافته اروپایی یا آمریکا، هزینه حمل و نقل، شاملِ سفر هوایی و خودرو و ریلی، ده تا ۱۵ درصدِ درآمد خانوار است اما در ایران، ۹۰ درصد مردم ۲۰، ۳۰ درصد درآمد خود را پای حمل و نقل میپردازند؛ خب همهی اینها مالیات تورمیست که از مردم اخذ میشود؛ اینها مسائل پیچیدهای نیستند که نتوان معادلات آن را حل کرد؛ خیلی ساده است؛ برنامه این است که مردم تا جایی که میشود مالیات تورمی بپردازند.