یحیی آل اسحاق عضو اتاق بازرگانی با انتقاد از گرانی کالاها علم رغم کاهش قیمت ارز اظهار کرد: رئیس قوه قضائیه لزوم فکر عاجل درباره کنترل قیمت‌ها را به درستی یادآور شدند. چون وقتی قیمت‌ها بالا رفت، بهانه عمده تولیدکنندگان کالا بالارفتن نرخ ارز و قیمت مواد اولیه بود که منجر به بالا رفتن هزینه‌های تولید شد و قیمت تمام شده برای مصرف کننده را افزایش داد.
وی افزود: حال آنکه کالاهای اساسی از ابتدا هم با ارز 4200 تومان بوده و به گفته دولت 14 میلیارد دلار برای کالاهای اساسی و دارو تخصیص یافت ولی در عین حال طبق آماری که به تازگی از سوی بانک مرکزی منتشر شده، قیمت همین کالاهایی که با ارز 4200 تومانی وارد شده، بعضا بین 40 تا 60 درصد افزایش داشته است. این امر هیچ توجیهی ندارد جز اینکه مراقبت‌ها، سیستم نظارتی و فرآیند لازم درست مراعات نشده و تبعاتش دامنگیر مردم شده است.
این عضو اتاق بازرگانی گفت: مخصوصا اگر به کالاهای اساسی توجه کنیم، هزینه‌های عمده طبقه متوسط به پایین است که 60 درصد جمعیت را تشکیل می‌دهند. این طبقه گرفتار خرید مایحتاج ضروری خود مثل گوشت، برنج، مرغ، تخم‌مرغ، روغن و میوه شده‌اند که هزینه‌های عمده این خانوارهاست. درحالی که انتظار بر این است که طبق اعلام دولت که با ارز 4200 تومانی ثبت سفارش و ذخیره آن انجام شده، نباید گران می‌شد. نکته دوم در رابطه با سایر کالاهاست که علی‌القاعده باید با ارز نیمایی وارد می‌شد و اکنون که قیمت ارز به کانال 9 هزار تومان رسیده انتظار پایین آمدن قیمت این کالاها را داریم.
آل اسحاق گفت: البته اگر بخواهیم خوشبینانه نگاه کنیم، کسانی که با ارز آزاد یا نیمایی مواد اولیه یا محصولات نهایی را تهیه و توزیع کرده اند، یک چسبندگی دارد تا این محصول گران خریداری شده خود را به نحوی گران بفروشند. درحالی که از انصاف به دور است وقتی قیمت‌ها را به آن بهانه بالا بردند و حالا پایین نمی‌آورند. از طرفی مسائل اقتصادی با توصیه، خواهش و حتی التماس درست نمی‌شود. البته گاهی جلوی کسانی که می‌خواهند سوءاستفاده کنند را می‌توان با قاطعیت گرفت. با آنها که به هیچ چیز جز منافع شخصی خود توجه ندارند چاره‌ای جز برخورد قاطع نیست.
عضو اتاق بازرگانی بیان کرد: اما راه اصلی علاج جز اینکه قاطعیت، سیستم نظارتی، جلوگیری از احتکار و برخورد با سوءاستفاده کنندگان لازم است، عرضه و تقاضاست که با بازی عرضه و تقاضای بازار، قیمت کالاها را روی قیمت بیاوریم و بتوانیم عرضه کالاهایی که در دسترس مردم قرار دارد را با سیستمی بیشتر کنیم. مثلا برنج که قیمت آن حدود 40 درصد افزایش داشته را می‌توانیم با عرضه مدیریت کنیم.
